Kalaryjski Masaż Stopami – Chavutti Thirumal

Indie, 2008: „Dzisiaj masowałem mistrza. Rozłożył się na macie, plecionej z liści ananasowca. Najpierw masaż głowy, później ośrodków witalnych, nakładanie oleju i zaczęliśmy. Dłonie już naturalnie wpiły się w konopne liny opadające z sufitu. Stopa zanurzona w oleju głęboko sunęła od dłoni do stóp. Ruchy z bioder sprawiały, że idealnie przylegała do ciała nauczyciela. Sekwencje ruchów przypominały sztukę walki. A zmiana pozycji – sesję jogi. Po ponad 90 minutach, poklepał mnie po łydce i streścił: good! Legł z powrotem na macie z głębokim oddechem. Zostawiłem go tam samego. Wyszedł z pokoju po półgodzinie, ćwierkający obdarował nas uśmiechem i powiedział, że jesteśmy gotowi przedstawić światu ten starożytny kalaryjski masaż ajurwedyjski – chavutti thirummal”.

Chavutti wzmacnia, przebudza i oczyszcza. Ciało staje Się lekkie, a umysł czysty i przejrzysty. Thirummal znaczy w języku malajskim masaż, chavutti – stopami. Należy do systemu kalaryjskiej terapii – kalari chikitsa, która wiąże się z kalaripayattu – starożytną formą sztuki walki, która się rozwinęła w starożytności w Kerali, południowych Indiach. Kerala powszechnie znana z pięknych plaż i bajecznych zarzeczy jest sercem ajurwedy – tradycyjnej medycyny w Indiach. To stąd wyszły kluczowe terapie dla tego systemu leczenia. Tak więc kalari chikitsa wiąże się zarówno ze sztuką walki jak i tradycją ajurwedyjską.  Zabiegi kalaryjskie należą do najbardziej efektywnych i mocnych terapii, wykorzystujące uzhichil – masaż jako podstawową formę leczenia i wzmacniania ciała. Wykorzystują także najmocniejsze typy olejów leczniczych, dostępnej w farmakologii ajurwedyjskiej. Wśród nich chavutti thirumal stanowi – najmocniejszą formę zabiegów, a przez co również najbardziej efektywną. Sekwencja ruchów przypomina ruchy sztuki walki. Tradycyjnie jest wykorzystywany w treningu adeptów kalaripayattu, a także studentów i tancerzy - kathakali – klasycznego tańca.

Kalaripayatt jest tradycyjnym sztuką walki przekazywaną od starożytności w Kerali. Dzieci inicjuje się w trenowanie ciała, gdy są już w stanie nauczyć się czytać i pisać. Jest to również trening mentalny. Rozpoczęty w dzieciństwie ma dobrze wyposażyć dziecko stawić czoło życiu. Kalaripayattu uważa się za matkę wszelkich sztuk walki. Wiąże się z karelską legendą o Panie Parusuran (7mej inkarnacji Vishnu, symbolu stworzenia w hinduskiej mitologii), który był założycielem Kerali. To on przekazał tę sztukę braminom, kastę kapłanów, aby mogli bronić się przed najeźdźcami. Bodhidharma, indyjski mnich buddyjski, nazywany w Chinach – Ta Mo miał przynieść tę sztukę do Chin i nauczać jej w klasztorze Shaolin, gdzie miało się rozwinąć w formę Shaolin Kung Fu. W ten sposób zaczęła się droga jej rozpowszechniania do Korei, Japoni, Tajwanu, gdzie rozwinęła się w lokalne formy, znane dziś jako Kung Fu, Karate, Tai Chi Chan, Taekwondo, itd.

Kalaripayatt bazuje na uważnej obserwacji technik samoobrony dzikich zwierząt, na nauce o broni (dhanurveda) oraz nauce o zdrowym życiu (ayurveda). W swej ostatecznej formie znana jest jako sztuka walki, medytacji i uzdrawiania. Mistrzowie kalaripayattu są również mistrzami uzdrawiania. Praktykę leczniczą nazywają kalarichikitsa. W trakcie treningów walki i tańca dochodzi nierzadko do uszkodzeń ciała. Naderwania ścięgien, zwichnięcia i skęcenia, uszkodzenia nerwów są stałym elementem tych ćwiczeń. W odpowiedzi na te problemy rozwinęła się terapia kalaryjska. Kalarichikitsa opiera się na panchakarmie, pięciu głównych procedurach ajurwedyjskich, używanych zarówno dla wzmocnienia i leczenia. Kolejnym elementem jest marmachikitsa, terapia uciskania punktów witalnych w ciele, wykorzystywana w tradycyjnym masażu (uzhichil). Wyróżnia się kilka rodzajów masaży kalaryjskich o różnej sile nacisku. Chavutti Thirummal należy do najbardziej efektywnych zabiegów w tym systemie, wykorzystującym optymalnie najmocniejszy nacisk, pracując stopami.

Masaż ten wymaga nie lada sprawności. Już po czwartym dniu nauki uzmysłowiliśmy sobie, że jest to masaż wojowników, wymagający elastyczności i siły fizycznej. W masażu tym co prawda wykorzystuje się stopy, ale bez chwytania się liny byłby on niemożliwy do wykonania na obficie naolejonym ciele. Po paru dniach szybko odczuliśmy zmęczenie i zakwasy w różnych partiach ciała. Jednak po otrzymaniu masażu, przemęczenie szybko odchodziło, a zastępowała go siła fizyczna. W ten sposób jasne się stało,  że sztuka tego masażu oryginalnie mająca miejsce w szkołach kalaripayattu wiąże się z dalszym treningiem. Adepci zarówno masują, wzmacniając się i nabywając płynności w ruchach oraz również poddają się zabiegowi. Chavutti Thirummal jest kompletnym treningiem dla masażysty i niezwykle skutecznym narzędziem regeneracyjnym dla osoby masowanej.

Masaż ten przebiega w pięciu pozycjach: leżąc na brzuchu, podpierając się na przedramionach, na boku, na plecach, w pozycji virasany. Wszystko poprzedzają zabiegi przygotowujące: masaż głowy (shiroabhyanga), nakładanie oleju (abhyanga). Może przybierać to formę rytuału, do którego również przygotowuję się masażysta, odprawiając modlitwę i stosujący techniki ochronne. Mówi się o otwieraniu dziewięciu bram, łączących nasz organizm ze światem zewnętrzym oraz o otwieraniu głównych i pomniejszych ośrodków energetycznych. Dobrze wykonany masaż usprawnia, wzmacnia, uelastycznia ciało. Skutecznie wpływa na pracę z energią, pobudzając przepływ prany (siły życiowej) w nadi (kanałach energetycznych. Cechuje się stałym, posuwistym, mocnym naciskiem. Tradycyjnie wykonuje się go na nagie ciało. Dla masażysty ten rodzaj masażu to wyzwanie pod względem wytrzymałości fizycznej i energetycznej, bowiem stojący masażysta staje się tu czymś w rodzaju przewodziciela energii krążącej wokół, a wnikającej z oddechem przez czakrę ciemienia do czakry gardła, skąd z wydechem przechodząc przez kolejne ośrodki energetyczne przenika przez stopę do ciała masowanego, łącząc odbiorcę dwie płaszczyzny ziemi i przestrzeni.

Kiedy pytałem się naszego nauczyciela co jest najważniejsze do prawidłowego wykonania tego masażu, podkreślał, że „do chavutti potrzebna jest nie tylko dobra znajomość technik, ale także oleje lecznicze, które są bardzo ważnym elementem tego masażu. Porównując, w zachodnich formach masaży używa się dużo kremów i żelów, bez właściwości leczniczych, po prostu nakładanych i wpasowywanych w mięśnie i skórę. W ajurwedzie i masażach kalaryjskich bardzo ważne są właściwości używanych olejów, a także liczba dni poddawania się zabiegom, odpowiednia siła nacisku, pora dnia do przeprowadzenia zabiegu. Wszystko to bierze się pod uwagę. Kalaryjski masaż stopami przeznaczony jest dla osób uświadomionych, z dobrym zrozumieniem pracy z ciałem oraz o dobrym i entuzjastycznym nastawieniem”.

Chvutti thirummal choć się różni od innych ajurwedyjskich zabiegów, powszechnie znanych w Indiach i na Zachodzie opiera się na tych samych przesłankach – usuwaniu blokad w przepływie prany i naturalnej regeneracji organizmu.